Heb het er al met verschillende mensen over gehad maar ik vertel mijn verhaal nu ook maar even op deze manier. Ik heb altijd geroepen dat als ik een nestje zou fokken waarin hondjes zouden voorkomen met en erfelijke afwijking dat ik daar niet over zou zwijgen.
Zo ook in het geval van dwerggroei. Ik hield me me zelf altijd voor, wordt er een dwerg geboren dan laat ik haar inslapen.... maar ik maak er geen geheim van.
Dat dit alles iets anders is gelopen dan dat ik geroepen heb kwam hier door:
Een nestje fokken en groot brengen kost veel energie, tijd en liefde.
Je raakt gehecht aan die kleine lummels en als er dan ook nog één tussen zit die op één of andere manier anders is dan eist dit nog meer aandacht.
Gevaar is dan ook meteen dat je extra gehecht raakt aan zo'n hummel.
Toen in de 6e week geconstateerd werd dat de kleinste pup een dwerg was, kon ik het niet meer over mijn hart verkrijgen om haar in te laten slapen.
Als die kleine pup zich nou zou gedragen als een ziek wezentje zonder enige levenslust dan zou het allemaal nog anders zijn geweest.
Maar nee, pup nr.3 was vrolijk, levenslustig, at en dronk goed.... kortom een echte pup.
Nu is Lilo nog steeds geweldig leuk, lief, levenslustig, heel druk en precies zoals een jong hondje behoort te zijn.
Door dit alles wil ik nog wel is vergeten dat Lilo toch echt ziek is en één van de vervelendste erfelijke afwijkingen heeft die een hondje kan krijgen.
Door de faculteit Utrecht is mij verteld dat een leven zonder pijn mogelijk is met het toedienen van groeihormonen en theroxine.
Zonder medicijnen is een leven voor zo'n hondje niet te doen. Helaas kan er niets gezegd worden over de levensduur van Lilo omdat er gewoon niet genoeg gegevens over bekend zijn.
Eigenlijk is er maar heel weinig bekend over het toedienen van groeihormoon omdat er in Nederland maar een paar andere hondjes mee behandeld worden of zijn behandeld.
Aangezien er verder geen ander land buiten Nederland in Europa, de beschikking heeft over het groeihormoon (wat geschikt is voor de hond) zullen deze dwerghondjes geboren in het buitenland vaak een lijdensweg krijgen.
Ik weet dat de meeste binnen de Saarlooswereld toch wel de ernst van deze afwijking inzien en zich helemaal niet voor de gek laten houden door dat lieve smoeltje van Lilo.
Dus er kunnen mensen zijn die inderdaad het zelfde zouden doen als ik nu doe, terwijl andere wel de beslissing hadden genomen om haar in te laten slapen.
Dit is heel persoonlijk en ik vind het ook helemaal niet erg als mensen hierin mijn mening niet delen.
Wilde aleen maar even kwijt waarom ik het op deze manier heb gedaan.
